تقریبا همه هواپیماها واریانت های گلدبرگ باخ گلن گاولد رو تو سیستم صوتی تصویری شون دارند. تو هواپیما که می‌شینم به سمت تهران، باخ گوش میکنم و شراب میخورم و بین خواب و بیداری سو سوی چراغ های شهرهای کوچیک تو مسیر رو از اون بالاها میبینم و دلم خوشه که میرم خونه. بعد هم که صبح زود تو یه فرودگاه تو راه یه قهوه از یه کافه چی خواب آلوده بخرم و یه جا ولو شم به انتظار پرواز دوم و این جنب و جوش صبح زود فروشنده ها و کارکنان تو فرودگاه رو تماشا میکنم که تو یکی از غریب ترین جای دنیا کار میکنن